Kącik Rodzica

• • • • CIEKAWOSTKI DO POCZYTANIA

        

         

            

        

        Czym jest przemoc rówieśnicza?

        Przemoc rówieśnicza to zachowanie, w którym jedno dziecko lub grupa dzieci celowo krzywdzi inne dziecko lub grupę dzieci. Może przybierać różne formy, takie jak: 

        1. Przemoc fizyczna:

        • Bicie, popychanie, kopanie, szarpanie, uderzanie przedmiotami.

        2. Przemoc werbalna:

        • Wyśmiewanie, obrażanie, krzyczenie, grożenie, wyzywanie, rozpowszechnianie plotek.

        3. Przemoc relacyjna:

        • Izolowanie, wykluczanie z grupy, ignorowanie, rozpowszechnianie fałszywych informacji o kimś.

        4. Przemoc cyfrowa:

        • Cyberprzemoc, np. wysyłanie obraźliwych wiadomości, publikowanie kompromitujących treści w Internecie, zastraszanie online.

        5. Przemoc ekonomiczna:

        • Zabieranie pieniędzy, przedmiotów, wymuszanie pieniędzy.

        6. Przemoc emocjonalna:

        • Zastraszanie, manipulowanie, wykorzystywanie emocjonalne, np. poprzez wywoływanie poczucia winy.

        Każda z tych form przemocy może mieć poważne konsekwencje dla ofiary, dlatego ważne jest, aby dzieci wiedziały, jak reagować i gdzie szukać pomocy.

        

        Jak można sobie poradzić z przemocą rówieśniczą ?

        Poradzenie sobie z przemocą rówieśniczą może być trudne, ale istnieje kilka strategii, które mogą pomóc:

        1. Mówienie o problemie:

        • Powiedzenie o sytuacji zaufanej osobie dorosłej, np. rodzicowi, nauczycielowi, psychologowi.

        2. Szukanie wsparcia:

        • Poproszenie o pomoc przyjaciela, który nie bierze udziału w przemocy.

        3. Unikanie sytuacji:

        • Jeśli to możliwe, unikanie miejsc i sytuacji, w których dochodzi do przemocy.

        4. Rozwijanie asertywności:

        • Nauczenie dziecka mówić "nie" i wyrażania swoich uczuć w sposób konstruktywny.

        5. Znajdowanie wsparcia w grupie:

        • Budowanie pozytywnych relacji z rówieśnikami.

        6. Zgłaszanie przemocy odpowiednim osobom.

        7. Rozwijanie umiejętności radzenia sobie ze stresem:

        • Ćwiczenie technik relaksacyjnych, np. głębokie oddychanie, medytacja.

        8. Edukacja:

        • Uczenie dziecka o prawach człowieka, szacunku i empatii.

        9. Wsparcie specjalistów:

        • W razie potrzeby skorzystanie z pomocy psychologa lub terapeuty.

        10. Budowanie poczucia własnej wartości.

         

        Bibliografia:
        Raport o zagrożeniach bezpieczeństwa i rozwoju dzieci w Polsce. Fundacja „Dajemy Dzieciom Siłę”.

         

            

        

        Przyjrzyjmy się dziecku od Jego pozytywnej strony!

        Rodzicom często towarzyszy uczucie, że muszą swoje dzieci ciągle tylko napominać, ograniczać i karać. Negatywne doświadczenia przeważają a pozytywne strony dziecka nie są tak wyraźne. Dzieci przeżywają to podobnie. Wydaje im się, że rodzice są z nich ciągle niezadowoleni i że

        zawiodły ich oczekiwania. Ten brak równowagi pomiędzy pozytywnymi i negatywnymi doświadczeniami stwarza pomiędzy rodzicami i dzieckiem stan ciągłego napięcia, w którym kłótnia ciągle wisi w powietrzu i wydaje się, że bardzo trudno będzie go uniknąć. Uwaga rodziców i dzieci jest kierowana w pierwszym rzędzie na złe doświadczenia, a pozytywne wydarzenia, mimo iż ciągle mają miejsce stają się coraz mniej wyraźne.

        Rozwiązaniem wydaje się być więc doprowadzenie do sytuacji, w której rodzice i dzieci będą umieli świadomie kierować swoją uwagę na najdrobniejsze nawet sukcesy i rozmawiać o tym. Przy czym nie powinno się ani bagatelizować problemów ani upiększać sytuacji. Przede wszystkim chodzi o to, żeby zmienić ten jednostronny sposób patrzenia, to że zauważamy prawie wyłącznie negatywy, a pomijamy to, co dobre.

        Jak to zrobić?

        Wskazówka1:

        Skierujcie swoją uwagę na pozytywne wydarzenia. W codziennym życiu postarajcie się więcej uwagi poświęcić tym sytuacjom, w których dziecko sprawia wam radość, jesteście zadowoleni z jego postępowania i możecie być z niego dumni. Pomyślcie o dobrych cechach dziecka i o jego szczególnych uzdolnieniach. Oto przykłady:

        1. jest lubiany przez kolegów z grupy,

        2. jest sprawny ruchowo,

        3. potrafi opowiadać ciekawe historie,

        4. bywa bardzo ciepły, lubi się przytulać,

        5. chętnie pomaga,

        6. potrafi sprawnie budować z klocków,

        7. umie dobrze liczyć, i wiele innych.

        Wskazówka 2:

        Zwracajcie uwagę na drobiazgi i rzeczy z pozoru oczywiste. Zastanówcie się, jakie rzeczy

        najczęściej wprawiają Was w dobry nastrój w ciągu dnia. Pomyślcie przy tym szczególnie o małych rzeczach, a jednak nie zauważanych w codziennym życiu. Być może zauważycie u

        swojego dziecka, że np.

        1. jest rano w dobrym nastroju i wita was serdecznie,

        2. samodzielnie wykonuje czynności samoobsługowe,

        3. cieszy je określona potrawa,

        4. często i dużo opowiada o swoich przeżyciach przedszkolnych.

        Wskazówka 3:

        Zatrzymajcie uwagę na trudne zazwyczaj sytuacje. Jeżeli przebiegają mniej problematycznie doceńcie to i zarejestrujcie je w swojej pamięci. Wielu rodziców potrafi opowiadać

        jedynie o przypadkach problematycznego zachowania swojego dziecka. Uważają oni, że w zachowaniu dziecka nie występuje żadna poprawa. Jednak jedynie w bardzo rzadkich przypadkach nie można odnaleźć oznak pozytywnych zmian. Z reguły dochodzi do zmniejszenia problemów w sytuacjach, które doprowadzały wcześniej do konfliktów i można zauważyć np. że dziecko jest mniej niż zazwyczaj kłótliwe i oporne przy sprzątaniu zabawek lub że jest spokojniejsze niż dawniej w trakcie jedzenia. Powinniście odnotować to zjawisko jako coś pozytywnego, bo nie jest rzeczą oczywistą, że tak się dzieje.

        Wskazówka 4:

        Kiedy znajdziecie coś pozytywnego podzielcie się tym ze swoim dzieckiem. Właśnie

        wówczas, gdy codzienność przynosi wam wiele problemów wychowawczych, jest bardzo ważne abyście umieli wyraźnie pokazać swojemu dziecku, co dobrego w nim znaleźliście, co was cieszy i z czego jesteście zadowoleni. Należy to zrobić rozważnie, nie chodzi o to, by przy każdym drobiazgu wyrywać się z hymnem pochwalnym – wystarczy zachęcające skinienie, potarganie za włosy, lub proste słowo pochwały np. „dobrze” lub „pięknie”. Skoro z taką łatwością mówicie dziecku o jego złych zachowaniach, ma ono również prawo dowiedzieć się co dobrego w nim widzicie! Gdy jakaś sytuacja (np. samodzielne jedzenie) jest już rozpracowana i przebiega mniej kłopotliwie, wielu rodziców jest skłonnych do tego aby uznawać, że problem nie jest wcale tak duży jak się na początku. Wypracowany stan staje się dowodem, że jak tylko dziecko chce, to może. Później ma miejsce krytyka: „Dlaczego nie możesz zawsze tak się postarać?” Dziecko odbiera to jako zarzut i jego pozytywne doświadczenie, co do własnej osoby zmienia się w coś zupełnie przeciwnego. Kiedy dziecku udaje się poprawić swoje zachowanie w jakiejś sytuacji należy powiedzieć mu z uznaniem, że teraz jest lepiej niż było wcześniej.

        Wskazówka 5:

        Rozmawiajcie z dzieckiem o pozytywnych zdarzeniach z minionego dnia. Codziennie wieczorem przeznaczcie kilka minut na to, aby porozmawiać z dzieckiem o tym, co waszym zdaniem

        przebiegło dobrze i o tym co was cieszy. Najlepiej będzie jeśli usiądziecie wieczorem przy łóżku dziecka i krótko o tym porozmawiacie. Uważajcie jednak, żeby nie rozpoczynać od wymieniania negatywnych wydarzeń i aby nie mieszać ich z pozytywnymi. Jeśli problemy występowały w ciągu dnia wtedy możecie na początku rozmowy powiedzieć jednym zdaniem, że pewne rzeczy wyszły nie za dobrze, a później przejść do pozytywnych wydarzeń. Jeśli czasem czujecie, że nie jesteście w stanie przeprowadzić takiej rozmowy (gdy na przykład bardzo rozzłościliście się na dziecko) wówczas lepiej będzie jeżeli z niej zrezygnujecie.

        Wskazówka 6:

        Nie oczekujcie cudów. W przypadku stosowania się do wymienionych reguł atmosfera w domu

        często poprawia się. Niekiedy problemy ulegają pewnemu złagodzeniu a cała rodzina uczy się inaczej patrzeć na niektóre rzeczy. Nie należy jednak oczekiwać, że dzięki tym środkom zaradczym problemy ulegną wstrząsającemu złagodzeniu. Są one jednak bardzo ważne z tego względu, że stanowią bardzo dobrą podstawę do późniejszych zmian. Przyjmowanie pozytywnych sygnałów zwrotnych od rodziców czasem trudno dzieciom przychodzi. Nie oczekujcie że wasze dziecko będzie od razu i bezproblemowo przyjmować taki sposób reagowania przez was. Czasami można mieć wrażenie, że to nie jest dla dziecka przyjemne. Regularne dostarczanie dziecku

        pozytywnych reakcji ma sens dlatego, że dziecko z reguły cieszy się z tego że jest tak traktowane, nawet gdy nie daje tego po sobie poznać.

         

        W rodzinach, w których jest dziecko z problemami wychowawczymi większą uwagę zwraca się

        na niepoprawne zachowania i błędy popełniane przez dzieci, a nie dostrzega się wielu pozytywnych

        wydarzeń. Mamy tendencję do upraszczania i patrzenia przez okulary naszych oczekiwań.

        Tymczasem nawet te dzieci sprawiające kłopoty zachowują się czasami poprawnie. A te uważane za

        spokojne zachowują się niewłaściwie. Ulegamy zniechęceniu i wierzymy, że wszystko, co dzieje się

        pomiędzy dzieckiem a rodzicami to pasmo nieszczęść. Obwiniamy się za każde złe zachowanie dzieci. Takie nastawienie przeszkadza przeżywać wspólnie to, co w rodzinie najwspanialsze, czyli głęboką więź i wspólne radości.

         

        Artykuł zredagowany na podstawie programu autorskiego: Warsztatów dla rodziców- Kołakowski, Wolańczyk, Skotnicka, Pisula

         

            

        

        Emocje – czym są, jakie mogą być i po co nam one.

        Emocje – to nasze wewnętrzne doświadczenia i stany. Pojawiają się w odpowiedzi na różne wydarzenia i to, jak je interpretujemy. Reagujemy przyjemnością lub nieprzyjemnością na sytuacje, gdy nasze potrzeby są zaspokojone lub niezaspokojone.

        Emocje są głęboko zakorzenione w naszym mózgu. Towarzyszą im różne myśli i doznania cielesne. Nie tylko ludzie przeżywają emocje – zwierzęta także je odczuwają.

         

        Jakie mogą być emocje ?

        Wyróżniamy emocje pierwotne i wtórne.

        Emocje pierwotne to takie, które posiadają wszyscy ludzie we wszystkich kulturach, niezależnie od wychowania. Są naszymi wbudowanymi reakcjami. W różnych teoriach wymienia się od 5 do 8 podstawowych emocji. Najczęściej podaje się:

        • Strach

        • Radość

        • Złość

        • Smutek

        • Zaskoczenie

        • Wstręt

        Oprócz emocji podstawowych istnieją jeszcze emocje wtórne, które pojawiają się w toku wychowania i rozwoju, jako mieszanki różnych emocji, nadawanych im znaczeń i określonych przekonań. Są to między innymi:

        •  Wstyd

        • Poczucie winy

        • Zazdrość

        • Bezradność

        • Duma

        • Satysfakcja

        • Nadzieja

        • Rozczarowanie i wiele innch

        

        Po co nam różne emocje?

        Emocje dodają nam energii lub sprawiają, że ją tracimy i wycofujemy się z pewnych sytuacji. Pozwalają unikać zagrożeń i chronić się. Mówią nam o tym, co jest dla nas ważne, czego potrzebujemy.

        W toku życia nasze przeżywanie emocji bywa modyfikowane przez wychowanie. Możemy zacząć przeżywać emocje wobec emocji (np. jeśli ktoś wyśmiewał Twój smutek, będziesz dodatkowo doświadczać wstydu, gdy go przeżywasz). Możemy też doświadczać małych i większych traum, które sprawiają, że na sytuacje, których normalnie byśmy się nie bali, zaczniemy reagować lękiem, rezygnacją czy złością.

        edną z najbardziej pierwotnych emocji jest lęk. Chociaż jest on bardzo nieprzyjemnym stanem i czasem chętnie byśmy się go pozbyli, ma on ogromne znaczenie dla przetrwania – naszego i naszego gatunku. Chroni nas przed zagrożeniami. Gdybyśmy nie odczuwali strachu i lęku, pakowalibyśmy się w niezłe tarapaty – w sytuacje, które groziłyby naszemu życiu w dłuższej i krótszej perspektywie.

        Więcej o roli poszczególnych emocji znajdziesz w artykule: Po co nam różne emocje

        Autor: Agnieszka Juroszek - autorka bloga Psychologia Codzienności oraz książki "Szyfr emocji. Jak zrozumieć to co czujesz" Link do artykułu:  Emocje - czym są, jakie mogą być i po co nam one - Psychologia Codzienności

            

        

        Dekalog rodzica – 10 zasad dbania o zdrowie dziecka

        Zdrowie dziecka jest zazwyczaj dla jego opiekunów sprawą priorytetową. Mniejszy organizm wymaga szczególnej troski, a okres intensywnego rozwoju ma wpływ na późniejszą kondycję malca.

        Chcąc dla dziecka jak najlepiej, należy pamiętać, że jego zdrowie zależy nie tylko od warzyw na talerzu i ciepłego szalika na szyi.

        Zdrowe nawyki

        Najważniejszym zadaniem każdego rodzica w trosce o zdrowie podopiecznego jest zaszczepienie w dziecku świadomości dotyczącej zdrowia oraz zdrowego stylu życia. Odpowiednie nawyki ułatwią dziecku podejmowanie zdrowych decyzji w przyszłości, a wiedza na temat higienicznego stylu życia umożliwi mu samodzielność w dbaniu o własny organizm. Przedstawiamy krótką ściągę dotyczącą nawyków, nad którymi warto pracować z dzieckiem od małego.

        1. 5 posiłków dziennie

        Najzdrowiej jest jeść 5 posiłków w ciągu dnia, w około 3-godzinnych odstępach. Mało, ale często – to zasada, którą warto przekazać maluchowi. Zachowanie takiego rytmu odżywiania to recepta na sprawny metabolizm, klarowny umysł i dobrą kondycję fizyczną. Pamiętajcie też o częstym piciu wody oraz myciu zębów po posiłku.

        2. Zróżnicowana dieta

        Na zdrowe menu powinny się składać produkty jak najmniej przetworzone i różnorodne. Zamiast zjeść pięć porcji marchewki, lepiej urozmaicić menu świeżymi, sezonowymi produktami. Produkty zbożowe, chude mięso i ryby, jaja, rośliny strączkowe i zdrowe tłuszcze zapewniają ciału energię do funkcjonowania oraz koniecznych dla prawidłowego rozwoju składników odżywczych.

        3. Ogranicz cukier

        Szkodliwe działanie słodyczy jest powszechnie znane – dlatego często przedstawia się je dziecku jako „zakazany owoc”. Słodycze zwykle pełnią też rolę nagrody.

        Takie działanie prowadzić może jednak do odwrotnych efektów – to, co zakazane staje się dla malucha bardziej atrakcyjne. Informacja o negatywnych właściwościach słodyczy jest dla dziecka abstrakcyjna i nie przemawia do jego wyobraźni – zwłaszcza, że dorośli, którzy ją przekazują, zwykle sami nie stosują się do swoich zaleceń. Co możecie zrobić?- zrezygnuj z dosładzanych napojów – zamiast oranżady albo owocowego nektaru, wybieraj naturalne soki i wodę; zamiast cukru, dodaj do kompotu np. cynamonu lub miodu- pokaż dziecku zdrowszą alternatywę dla sklepowych batoników i ciastek –upieczcie coś razem w domu, zastępując cukier miodem, owocami, słodkimi daktylami itp..

        4. Zadbaj o odporność

        Hartowanie – czyli stopniowe przyzwyczajanie organizmu do niższych temperatur i trudniejszych warunków atmosferycznych – to zdrowa alternatywa dla nakładania na malucha coraz grubszych warstw ubrań jesienią i zimą. Przegrzewanie dziecka może być groźne dla jego zdrowia, dlatego zawsze słuchaj komunikatów malca i dostosowuj jego strój do jego potrzeb. Nie unikajcie spacerów w mniej sprzyjającą pogodę. To, czy dziecku jest zbyt zimno lub zbyt ciepło można sprawdzić, dotykając jego karku. Zimny jest sygnałem do sięgnięcia po dodatkowe okrycie, gorący i mokry oznacza, że dziecku jest zbyt ciepło.

        5. Aktywność fizyczna

        Zadbaj o codzienną aktywność fizyczną – swoją i swojego dziecka. Regularne ćwiczenia wzmocnią mięśnie i mają pozytywny wpływ na mineralizację kości, a jednocześnie zmniejszają tkankę tłuszczową. Ruch skutkuje także wyrzut endorfin, a więc pozytywnie wpływa na samopoczucie i poprawia sprawność umysłową. Wspiera też rozwój koordynacji ruchowej u dziecka.

        6. Zdrowy sen

        Niedobór snu powoduje problemy z koncentracją, wahania nastroju, a także zwiększa ryzyko otyłości – niewyspani chętniej sięgamy po wysokokaloryczne i niezdrowe jedzenie. Jeśli dziecko się nie wysypia, spadają jego zdolności poznawcze oraz naturalne funkcje obronne organizmu. Gdy nie zapewniamy organizmowi odpowiedniej dawki snu, produkuje on większe ilości hormonu stresu, negatywnie wpływając na kondycję całego ciała. Dziecko, które ma „humorki” i zaczyna gorzej radzić sobie w szkole to często po prostu niewyspane dziecko.

        7. Zdrowe relacje

        Stres ma duży negatywny wpływ na funkcje immunologiczne organizmu malucha, dlatego wsparcie dorosłego jest ważne nie tylko dla jego psychiki – także dla zdrowia ciała. Właśnie dlatego w pierwszych tygodniach roku szkolnego notuje się wzmożoną ilość infekcji atakujących uczniów. Postarajmy się więc łagodzić stresy, na które narażone jest dziecko i uczmy je, jak sobie z nimi radzić. Dziecko powinno wiedzieć, że ma w opiekunie przyjaciela, do którego może zwrócić się w razie potrzeby i że nie jest samo wobec problemów, przed którymi staje każdego dnia.

        8. Kontakt ze światem

        Kontakt ze światem oznacza dla dziecka nowe wyzwania, rozwój kreatywności, naukę podejmowania decyzji i reagowania na nowe bodźce. To także okazja do spotkania organizmu z bakteriami i drobnoustrojami oraz alergenami. Wbrew obiegowych opinii, nie należy ich za wszelką cenę niwelować. Sterylne środowisko negatywnie wpływa na system odpornościowy dziecka, który nie ma wtedy szans wykształcić odpowiednich mechanizmów obronnych.

        9. Kontroluj wagę i wzrost

        To proste pomiary, które można wykonać, nie wychodząc z domu. Zaznaczanie zmieniającego się wzrostu dziecka, np. na specjalnej taśmie przyczepionej do ściany, może stać się dla malucha atrakcyjną zabawą, która jednocześnie nauczy go monitorowania swojego ciała. Regularne sprawdzanie wagi i wzrostu dziecka pozwoli na wczesne wykrycie ewentualnych problemów, m.in. nadwagi i otyłości oraz innych zaburzeń rozwojowych.

        10. Kontroluj stan zdrowia

        Regularne wizyty u lekarza, kontrola uzębienia oraz rozmowy o dolegliwościach, które mogą dokuczać dziecku, zaprocentują nawykami pociechy, które okażą się bardzo cenne również w dorosłym życiu. Warto nauczyć dziecko, z jakim dyskomfortem może poradzić sobie domowymi sposobami, a kiedy należy udać się na konsultację lekarską.

        tekst źródłowy: https://www.pharmasis.pl/blog/

         

        Zapraszamy na krótki filmik edukacyjny dla dzieci  "Jak dbać o zdrowie jesienią"

        https://www.youtube.com/watch?v=h99_nKMtEtMhttps://www.youtube.com/watch?v=h99_nKMtEtM

        --------------------------------------------------------------------------------------------------------------

        

        

        

        --------------------------------------------------------------------------------------------------------------